Met de broek vol naar de 2e plaats

Met een goede nacht achter de rug konden we vandaag er voor gaan zitten. 285 loodzware kilometers voor de boeg in een zengende hitte van Argentinië. Het Topteam met super monteurs hadden de trucks er weer top bij staan. Hulde aan deze bikkels! 

De start is gemixt, dus auto's en trucks door elkaar zodat er van alles kan gebeuren. Wederom stonden we aan de start tussen een Russische Kamaz sandwich dus we moesten er vol voor gaan. Net als het laatste stuk gisteren was deze proef bijna geheel off road, oftewel zoek het maar uit, je moet die koers de komende 12 km rijden en als je dat goed doet wordt je beloond met het halen van een waypoint. Letterlijk je eigen pad banen door het losse zand met boompjes en kamelengras, prettige wedstrijd!!

Direct na de start zaten we er al redelijk goed in. Ton was zeer geconcentreerd en onze boordmonteur, Peter van Eerd, deed geweldig werk door tijdig bezig te zijn met de bandenspanning als het nodig was. Desondanks raakten we in het begin even vast in een zandgat, zodat we even 2 minuten moesten wachten tot de spanning van de banden was en we er weer uit konden kruipen. 

Vanaf km 35 begon ik wat last te krijgen van mijn buik. Nu had ik dat gisteren ook een beetje maar dat ging over. Nu dus niet! Het werd steeds erger naarmate we meer klappen kregen in de wedstrijd en de drang nam steeds meer toe. Door driftig in te houden werd de buikpijn steeds heftiger. Van Peter kreeg ik een paar pillen die hiertegen zouden moeten werken. Dus ik maar wachten en de steeds hevigere pijn maar verbijten. Na een uur met tranen in de ogen hoopte ik op de pillen maar het werd alleen erger. Peter gaf het advies om dan maar te laten gaan om de druk van de buik te krijgen, iets zeer tegen natuurlijks. Aangezien de pijn, in combinatie met de onophoudelijke klappen op onze lijven, kon ik niet anders meer dan toegeven, we hadden immers nog meer dan 200 km voor de boeg. Toen kwam eigenlijk pas naar voren dat Ton thuis te weinig luiers verschoond want die had het meeste last van de lucht. Sorry mannen! 

Het bleef echter aanhouden, terwijl het navigeren erg nauw kwam op die momenten. Voor mij kwam als een heerlijk wonder na 150 km een rode vlag uit de lucht vallen die aangaf dat de etappe verder geannuleerd was. Wat een mazzel, een voortijdig einde aan mijn martelgang. Direct na de finish meteen het vuile goed uitgedaan en geïsoleerd en we kregen naast felicitaties natuurlijk ook de lachers op onze hand. 

Overigens reden wij vandaag maar 10 minuten langzamer als de winnaar bij de auto's dus het tempo zit er goed in. 

Morgen mogen we meedoen aan de superstart waarbij de snelste van de categorieën tegelijk gaan starten. Wel vroeg, vanaf 04.30 uur gaan we weg.